Türkler, İstanbul ve Osmanlı Devleti’nin dört bir yanında temizlik kültürünü yaymak için sayısız hamam yaptılar. 17. Yy gelindiginde sadece İstanbul’daki büyük çarşı hamam sayısı 168’e ulaşmıştı.
Türk hamamlarının yapısı:
• Soyunma yerleri
• Yıkanma yerleri ( Halvet )
o Soğukluk,
o Hamam (Sıcaklık);
• Isıtma yeri (Külhan)
Hamamda kına gecesi
Hamamda kına gecesi
“Hamamda kına gecesi” denildiginde gözümüzde ilk canlanan, Yeşilçam filmlerinin tanınmış simalarından Adile Naşit’in kahkahaları, tefler ve keyifli göbek havalarının içerisinde oldugu tam bir şenlik havası sahneler. Osmanlı Devleti’nden günümüze kadar gelebilmiş olsada, tarihteki kadar popülerligi olmayan gelin hamamı, hamamda kına gecesi ve bekarlığa veda partisi bazı kesimler tarafından örf ve adet olarak devam ettiriliyor. Kına gecelerinde, gelinlere kaftan giydirilerek göbek taşında darbuka eşliğinde oynatılıyor.
Türk Hamamına Özgü Terimler
Tellak: Hamamda çalışan ve müşterileri yıkayan erkek kişilere denilir.
Külhan: Hamamların ısıtıldığı, kapalı ve geniş ocak
Sıcak Halvet: Külhanın üstü.
Soğuk Halvet: Külhana uzak olan yer.
Kese: Hamamlarda vücudun kirini çıkarmak için cilde sürülerek kullanılan, ipek ya da yünden yapılmış torbacıkların adıdır.
Göbek Taşı: Hamamlarda, terlemek için üzerine uzanılan ve alttan ısıtılan geniş mermer seki.
Hamam Otu: Vücuttaki gereksiz kılları almak için kullanılan, çamur kıvamına getirilip sürülen toz. Vacip.
Kurna: Hamam ve banyolarda musluk altında bulunan, içinde su biriktirilen, yuvarlak, mermer, taş veya plastik tekne.
Peştamal: Hamamda örtünmek için kullanılan ince dokuma.
Takunya: yüksek ökçeli, ağaçtan yapılmış bir tür ayak giysisi, nalın.
Kaynak : Vikipedi